بیانات منتشر نشده امام خامنه ای در دیدار با مسئولان کمیته امداد امام خمینی - ۱۳۸۸/۱۲/۱۷
چهاردهم اسفند، سالروز تأسیس کمیته‌ی امداد به فرمان امام خمینی می‌باشد لذا در بسیاری از سال‌ها، مسئولین کمیته‌ی امداد امام خمینی، در دهه‌ی دوم اسفندماه به دیدار رهبر معظم انقلاب، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای می‌روند. به همین مناسبت، «روشنی خورشید» متن بیانات منتشرنشده‌ی ایشان در دیدار با مسئولان کمیته‌ی امداد در سال ۸۸ را منتشر می‌کند.
مخاطب: اعضای شورای مرکزی، سرپرست و معاونین کمیته‌ی امدادامام خمینی
تاریخ: ۱۷ اسفند ۱۳۸۸
شرح:
بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم
عرض ما به شما برادران عزیز کمیته‌ی امداد، عمدتا خداقوتی است به خاطر خدمات و کمک‌هایی که به نیازمندترین قشرهای جامعه می‌کنید. در واقع هم از مسئولین محترم امداد، مدیران مجموعه و جناب آقای عسکراولادی -که پدر معنوی کمیته امداد محسوب می‌شوند- و جناب آقای انواری و دیگر دوستان تشکر می‌کنیم و دعا می‌کنیم که خدای متعال به شماها در این راه کمک کند، چون کمک کردن به مستمندان، محرومین و قشرهای محتاج کمک، محتاج دستگیری کار مهم و مبارکی [است و] خیلی باارزش است.
آرزوی همه این است که کارشان، مشغله‌ی ذهنی، فکری، جسمی و عملی‌شان جوری باشد که با خود آن کار بتوانند قصد قربت بکنند. این خیلی مهم است که با نفس همین -این- کار انسان می‌تواند قصد قربت بکند. امداد از جمله‌ی چنین کارهایی است که انسان با خود این کار راحت قصد قربت می‌کند؛ می‌تواند قصد قربت بکند. این فرصت بزرگی است این را باید قدر بدانید.
به مسأله‌ی تحوّل اشاره کردند. این کارهایی که آقای انواری به صورت فهرست‌وار ذکر کردند که این‌ها انجام گرفته است، این‌ها مهم است. این‌ها کارهای مهمی است. صد هزار مسکن مثلا شما در طول سه سال توانسته باشید به مجموعه‌ی مستمندان بدهید این چیز کوچکی نیست، این چیز باارزشی است این‌ها کارهای خوبی است. به این نکته توجه کنید که ما همین‌طور که داریم ماه‌ها و سال‌ها را پی‌درپی می‌گذرانیم، در محیط زندگی ما و در محیط کلی عالم یک تحولات و تغییراتی دارد انجام می‌گیرد [که] باید خودمان را با این‌ها منطبق کنیم.
این توجه بشود انطباق با حرکت دنیا، اگر در هدف‌ها [باشد] ، کار غلطی است: «و ان تطع اکثر من فی الارض یضلوک عن سبیل الله ان یتّبعون الا الظّن و ان هم الا یخرصون». در هدف‌ها این جور است؛ اطاعت و مطابعت (۱) و تبعیت کردن از جریان عمومی جوامع -چه جامعه‌ی خود انسان، چه جوامع دیگر و جوامع دنیوی- این غلط است. آدم باید یک هدفی را خودش با استدلال [و] با منطق قبول کند و به او دل ببندد و دنبال او برود، ولو اینکه همه‌ی عالم با او مخالف باشند: «لا تستوحشوا فی طریق الهدی لِقِلَّه اهله». هدف‌ها این‌جوری است. وقتی انسان راه هدایت را انتخاب کرد، یعنی این جاده‌ای است که به سمت آن هدف می‌رود، این را باید آدم برود و اگر همه‌ی عالم با این مخالف بودند، هنر انسان در ایستادگی در مقابل همه‌ی عالم است. آن وقت دیگر آن‌جا اسم مردم، خلق، انسان‌ها، ملّت‌ها و بشر، این‌ها دیگر معنی ندارد. وقتی هدف انتخاب صحیح شد باید رفت. در هدف‌ها این‌جوری است.
اما حالا در این جاده چه جوری و با چه وسیله‌ای برویم و ابزارها چه باشد [و] شیوه‌های کار چه باشد، این‌ها دیگر انسان باید خودش را با تحولات عالم منطبق کند، چون تحولات عالم هم کار خداست؛ خدای متعال است که این تحولات را بوجود می‌آورد دیگر؛ یعنی استعداد، توانایی‌های ما، سرانگشتان ماهر آن آدم صاحب مهارت، این‌ها همه داده‌های خداست. اراده [و] عزم ما، آنچه که موجب می‌شود تا در جامعه نوسازی‌هایی در روش‌ها و شیوه‌ها و عملکردها به وجود بیاید، همه کار خدا است. پس این تحولات از ناحیه‌ی الهی است. ما باید خودمان را با این تحولات منطبق کنیم. کمیته‌ی امداد این‌جوری است.
یعنی همه‌ی دستگاه‌ها باید این را توجه بکنند؛ ببینند چه کار باید بکنیم که امداد حقیقی انجام بگیرد. حالا شما اشاره کردید که خانواده‌ها را مثلا شما خودکفا می‌کنید و بی‌نیاز می‌کنید، بله خوب است. یعنی جوان‌ها -دانشجو و دانش‌آموز[ی] را که در محیط فقیرانه‌ای زندگی می‌کرده است- شما دستش را گرفته‌اید؛ باید کاری بکنید که او استقلال روحی و ارادی و اتکای به نفسش به‌طور کامل در او وجود داشته باشد.
حالا همین جا من عرض بکنم [که] جمع کردن دانشجوها و دانش‌آموزهای تحت پوشش کمیته‌ی امداد(۲) در یک‌جا، در دیدار بنده به نظر من هیچ مصلحت نیست؛ که به همدیگر نگاه کنند و همه احساس کنند که ما جزو مثلا کسانی هستیم که کمیته‌ی امداد به ما کمک کرده است! چه لزومی دارد؟ این خیلی چیز مطلوب[ی] نیست. در جمعیت‌های دانشجویی که می‌آیند این‌ها را هم بیاورید، عیبی ندارد؛ فرض کنید گاهی پنج یا شش یا هفت هزار نفر دانشجو در این‌جا به دیدن من -در ماه رمضان و غیر ماه رمضان- می‌آیند، هزار تا را از این‌ها قرار بدهید، این‌جوری واردشان کنید؛ و الا اینکه مجموعه، همه این‌جا بیایند و از اول تا آخر همه به همدیگر که نگاه می‌کنند می‌دانند که ما کمک بگیر کمیته‌ی امداد بودیم این خیلی صورت خوبی ندارد. به‌هرحال آمدنشان این‌جا به آن شکلی که عرض کردم خیلی خوب است.
این حالت روحیه‌ی تحرک و کار و تلاش و بیرون کشیدن گلیم خود از -معرکه و- آب و کمک کردن به پیشرفت جامعه، این روحیه را در جوان‌ها تقویت کنید، کما اینکه -خانواده‌ها را که جزو برنامه‌های شما هست و از سابق هم بوده است و من اطلاع دارم- به سوی خودکفایی خانواده‌ها بروید و ان‌شاءالله امیدواریم که خداوند کمک، هدایت و راهنمایی کند تا هر چه بیشتر و بهتر ان‌شاءالله این امداد انجام بگیرد.
والسلام‌علیکم‌ورحمه‌الله‌وبرکاته
پانوشت:
۱- احتمالا متابعت ۲- در متن اصلی: کمیته امداد تحت پوشش
منبع: کتاب «امداد در آیینه کلام رهبر»، اداره کل روابط عمومی کمیته امداد امام خمینی؛ صفحه ۱۴۷
رها