بیانات منتشر نشده امام خامنه ای در دیدار با جمعی از فرماندهان و مسئولان نیروهای مسلّح - ۱۳۹۵/۱/۲۲

فرمانده معظم کل قوا ظهر یکشنبه ۲۲ فروردین ماه ۱۳۹۵ در دیدار عیدانه‌ی فرماندهان ارشد نیروهای مسلح، مهمترین شاخصه‌ی «هویت جمعی» نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران را دارا بودن همزمان «توان عملیاتی و نظامی» و «انگیزه‌ها و جهت‌گیری‌های معنوی و دینی» دانستند و تأکید کردند: در نظام جمهوری اسلامی وظیفه‌ی اصلی نیروهای مسلح، دفاع از مرزهای امنیت ملی است، بنابراین باید توان عملیاتی و انگیزه‌های معنوی این نیروها روزبه‌روز تقویت شود. «روشنی خورشید» متن کامل این بیانات را منتشر می‌کند.

تاریخ: ۲۲ فروردین ۱۳۹۵

شرح:

بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم

اوّلاً عید شما مبارک؛ هم عید نوروز، هم ولادت با سعادت فاطمه‌ی زهرا -سلام‌الله‌علیها-، هم ولادت حضرت باقر - که دیروز بود - و هم ورود ماه رجب که یک فرصت معنوی برای خودسازی و تصفیه‌ی دل و جانِ محتاج تصفیه‌ی ما است. این تبریکی که ما به شماها گفتیم، در واقع تبریک به خانواده‌های شما هم هست، تبریک به کلّ کارکنان نیروهای مسلّح هم هست، تبریک به خانواده‌های آن‌ها هم هست؛ ان‌شاءالله که همه‌تان در این سال جدید موفّق باشید، مؤیّد باشید، بتوانید کار کنید، بتوانید پیش بروید.

یک نکته‌ای در مورد نیروهای مسلّح ما هست که به نظر من قابل توجّه است. خب انقلاب اسلامی انحصارهای زیادی دارد، چیزهای منحصربه‌فرد فراوانی دارد؛ یکی از چیزهای منحصربه‌فرد انقلاب اسلامی، جهت‌گیری نیروهای مسلّح یا به یک تعبیر، هویّت جمعی نیروهای مسلّح ما است؛ این جزو منحصربه‌فردهای نظام اسلامی است که توضیح می‌دهم.

نیروهای مسلّح در دنیا - آن‌طور که حالا با اطّلاعات محدودی که ما داریم فهمیدیم - در کشورهای مختلف دو جور هستند:

در بعضی از کشورها نیروهای مسلّح عبارتند از یک هویّت زینتی و تشریفاتی، با اهداف محدود برای حفظ حاکمان و رؤسا که پشت سرشان راه بروند، بغل دستشان راه بروند، برایشان سلام نظامی بدهند، احترامشان کنند، با جاه و جلال ظاهری در برابر دوستان و دشمنانشان ظاهر بشوند، خودشان را به رخ بکشند؛ در واقع یک چیز تشریفاتیِ زینتیِ ویترینی. در مقام عمل، این‌جور نیروهای مسلّح، معمولاً کار قابل توجّهی نمی‌توانند انجام بدهند که خب نمونه‌هایش را شما در همین منطقه‌ی خودمان مشاهده کردید و دیدید. حالا مثلاً یک سال و خرده‌ای است که نیروهای مسلّح یک کشوری دارد یمن را بمباران می‌کند؛ به خیال خودشان زیر و رو کردند یمن را، [امّا] از هر طرف وارد شدند، تودهنی خوردند؛ کار نیروی هوایی هم به نتیجه‌ی مطلوب آن‌ها نرسیده. خب، این ارتش این نیروی مسلّح، به درد همان تشریفات می‌خورد؛ شمشیر را بلند کنند و پایین بیاورند، در آن‌جایی که لازم است رقص شمشیر کنند، پُز بدهند، جلوه‌گری کنند. کم‌وبیش در جاهای دیگر و در کشورهای دیگری هم همین وضعیّت وجود دارد. این یک نوع، یک هویّت.

یک هویّت دیگر، ارتش‌ها و نیروهای مسلّحی هستند که کارآمدند، فعّالند، منتها این‌ها وقتی در میدان عمل وارد می‌شوند، جز عملیات و جز نظامیگری ملاحظه‌ی هیچ چیز دیگری را نمی‌کنند، رعایت نمی‌کنند، برایشان مهم نیست؛ مثلاً مثل نیروهای مسلّح امریکا که فرض کنید وارد عراق شدند یا وارد افغانستان شدند، برایشان اهمیّت ندارد که یک مشت سرباز راه بیفتند، درِ یک خانه‌ای را به صِرف احتمال اینکه داخل این خانه یک کسی باشد که ضدّ آن‌ها باشد، با لگد بشکنند و داخل بروند و زن و بچه و کوچک و بزرگ و مانند این‌ها را بترسانند، مرد خانه را جلوی زنش دمَر روی زمین بخوابانند، با چکمه روی سرش بگذارند، روی صورتش بگذارند، او را تحقیر کنند، او را از لحاظ شخصیّت نابود کنند؛ ابایی ندارند؛ می‌کنند از این کارها که خب دیدید و دیدیم که چه‌کار می‌کنند. در یک چنین کشورهایی آن‌جایی هم که نیروهای مسلّح آن دولت متبوع کم می‌آورند و دچار مشکلات روانی می‌شوند - که خب، شده‌اند؛ آن‌جا جنایت می‌کنند، بعد می‌آیند دچار مشکل روانی می‌شوند و قرص و دوا و معالجه [ولی] بی‌فایده، بعضی هم دیوانه می‌شوند، بعضی هم خودکشی می‌کنند - از نیروهای جنایتکار حرفه‌ای استفاده می‌کند، [مثل] بلک‌واتر و امثال این‌ها. [آن‌جا] نیروی مسلّح فعّال است، کاری است، عملیاتی است امّا این‌جور عملیاتی؛ یعنی غیر از عامل نظامیگری - یعنی زدن، کوبیدن، کشتن، نابود کردن - هیچ عامل و انگیزه‌ی دیگری وجود ندارد و فقط روی همین فکر می‌کنند. نمونه‌اش را شما در جنگ عراق دیده‌اید؛ در دفاع هشت‌ساله‌ی ما دیده‌اید که چه‌جور عمل می‌کردند: شهرها را می‌کوبیدند، در جبهه هر کار می‌خواستند می‌کردند، اسیر ما را با آن وضع عجیب و فجیع می‌بردند در بازداشتگاه‌ها با آن وضع رقت‌بار نگه می‌داشتند؛ هر کار از دستشان برمی‌آمد می‌کردند؛ مثل یک حیوان؛ یعنی پنجه دارد، چنگال دارد، دندان تیز دارد امّا مثل یک گرگ عمل می‌کند. بعضی‌ها هم این‌جوری. نیروهای مسلّح در جهان دو هویّت این‌جوری دارند.

آن نیروی مسلّحی که غیر از جنبه‌ی عملیاتی نظامیگری و توانایی‌های نظامیگری یک انگیزه‌ی معنوی هم داشته باشد، در دنیا خیلی کم است. البته من سراغ دارم غیر از ایران در بعضی از جاها؛ بنده اطّلاعاتم محدود است، حالا مثلاً ارتش پاکستان من‌باب مثال که یک ارتش متدیّن بود، دیده بودیم ما فرماندهان ارتش آن را؛ خب، این ارتش متدیّن و نمازنافله‌خوان، بعضاً نمازشب‌خوان، در یک مواقع حسّاسی، دربست در اختیار ظالم‌ترین و سفّاک‌ترین دولت جهان یعنی امریکا قرار گرفت. دیدید دیگر که آن‌جایی که از او خواسته شد و فشار آمد، این کار را کردند. در این مجموعه، مثلاً ضیاءالحق یک فرمانده نظامی بود و بعد هم شد یک رئیس سیاسی، آدم متدیّنی بود و اصلاً جزو تربیت‌شده‌های مکتب دیوبندی(۱) بود؛ متدیّن و اهل [نماز]. ما نماز خواندنش و نافله خواندنش و مواظبتش به امر فرائض و مانند این‌ها را مکرّر تجربه کرده بودیم و دیده بودیم؛ از ما هم حمایت می‌کرد؛ در همه‌ی مجامع جهانی تنها کسی از این رؤسا که بی‌ملاحظه مواضع ما را در دوران جنگ تحمیلی تأیید می‌کرد، او بود. خب، او را هم نتوانستند تحمّلش بکنند؛ با اینکه او هم بالاخره تحصیل‌کرده‌ی آن‌جاها بود، مرتبط با آن‌ها بود، کمکش کرده بودند امّا تحمّلش نکردند، بالاخره ساقطش کردند، نابودش کردند. یعنی [در واقع] ارتش مکتبی داریم - حالا من نمونه‌ی پاکستان را فقط مثال زدم - امّا ارتشی که انگیزه‌های مذهبی دارد و انگیزه‌های اخلاقیِ معنوی دارد امّا در مجموعِ همه‌ی این‌ها - چه نظامیگری، چه آن انگیزه‌ها - در مواقع حسّاس در خدمت یک ظالمی که جز ظلم و جز تجاوز و جز تعدّی چیزی سرش نمی‌شود قرار می‌گیرد. سال‌های متمادی این‌ها در خدمت امریکا قرار گرفتند.

آن ارتشی و آن نیروهای مسلّحی که هم کارایی داشته باشد، هم مکتبی باشد و انگیزه‌ی معنوی داشته باشد، هم در یک مجموعه‌ای که دارای استقلال سیاسی است قرار داشته باشد، در جایی غیر از جمهوری اسلامی، بنده سراغ ندارم؛ در هیچ جایی سراغ ندارم؛ فقط شما هستید که کارایی عملیّاتی‌تان را نشان دادید، جهات معنوی را هم نشان دادید. نظامیِ ما در جبهه‌ی جنگ، زخمیِ دشمن را که می‌بیند تشنه است و قادر به راه رفتن نیست، روی دوش می‌گیرد و چند کیلومتر راه می‌آورد تا برساند به مقرّ خودی، به او آب بدهد! این اصلاً در عالم نظامیگری در دنیا، مفهومی دارد؟ خب این رفتارها اثر می‌گذارد. نظامیگری امروز در نظام اسلامی، نظامی که در شکل جمهوری اسلامی ظاهر شده، نه یک امر تشریفاتی و زینتی است، نه یک عملیات بی‌مهار و بی‌ملاحظه و بی‌منطق و بی‌جهت؛ هیچ‌کدام از این‌ها نیست؛ این را باید شما حفظ کنید.

آنچه من به شما می‌خواهم بگویم - به شما که فرماندهان اصلی نیروهای مسلّح هستید - این است که این هویّت را روزبه‌روز تقویت کنید. نظام جمهوری اسلامی، نیروهای مسلّح را برای دفاع از مرزهای امنیّت ملّی - چه از لحاظ جسمانی، چه از لحاظ عقیدتی - می‌خواهد؛ امنیّت عمومی. یعنی نیروهای مسلّح برای شخص خاصّی، برای جمع خاصّی، برای حزب خاصّی، برای جناح خاصّی نیستند، [بلکه] مربوطند به کلّ ملّت، کلّ کشور؛ امنیّت آن‌ها را باید تأمین کنند که حصار امنیِ ملّت باشند و دفاع کنند از امنیّت ملّی، و کارآیی داشته باشند. و این ایجاد امنیّت را از روی عقیده انجام بدهند، از روی جهت‌گیری دینی انجام بدهند؛ این است که به یک جای خوبی می‌رسد؛ این است که مانع از تعدّی می‌شود، مانع از تجاوز از حد می‌شود، مانع از اسراف در قتل می‌شود. قرآن [دفاع را] اجازه داده است: وَ جزاءُ سَیِّئَه‌ٍ سَیِّئَه‌ٌ مثله(۲) ؛ دفاع کنید از خودتان؛ لا تَظلِمونَ وَ لا تُظلَمونَ(۳) ؛ دفاع و حفظ حریمِ امنیِ شخصی و ملّی و عمومی، امر واجبی است، و این‌ها را [قرآن] اجازه داده امّا فرموده: فَلا یُسرِف فی القتلِ؛ در کشتار زیاده‌روی نکنید، زیاده از حد حرکت نکنید، از حدود الهی خارج نشوید. این می‌شود شاخصه‌ی هویّت نظامی ما. بنابراین هم از لحاظ عملیاتی باید پیش برویم، هم از لحاظ معنوی و جهت‌گیری باید پیش برویم؛ یعنی باید دائماً به سمت جلو حرکت کنیم.

من اوضاع و احوال نیروهای مسلّح را می‌دانم، می‌شناسم، آگاهم از آنچه هست. امروز نیروهای مسلّح ما از لحاظ جهات اخلاقی و معنوی و دینی، از گذشته جلوترند، بهترند، کار انجام گرفته؛ این را ما تشخیص می‌دهیم و تصدیق می‌کنیم. از لحاظ عملیاتی و توانایی‌های عملیاتی هم تجربه‌های بیشتری، آگاهی‌های بیشتری دارند، امّا این‌ها متناسب با میزان توقّع و انتظار نیست؛ این را من عرض بکنم. بله، حالا این گزارش که آقای دکتر فیروزآبادی دادند، [امثال] این گزارش‌ها را به ما هم داده‌اند، من مطلعم، امّا آنچه مورد توقّع است، بیش از این‌ها است. من گزارش‌های «اشراف»(۴) را که می‌آورند، نگاه می‌کنم و در بعضی از جزئیّاتش دقّت می‌کنم؛ پیشرفتِ مثلاً چهار دهم درصد و مانند آن، پیشرفت محسوب نمی‌شود، باید به جلو حرکت کرد؛ و این کار کار شما است و شما می‌توانید این کار را انجام بدهید؛ شما می‌توانید. توانایی‌های خودتان را زیاد کنید؛ هم توانایی‌های عملیاتی - که البته توانایی عملیاتی وقتی می‌گوییم، در واقع یک بسته است؛ توانایی عملیاتی معنایش سازمان‌دهی خوب هم هست، معنایش تجهیزات هست، معنایش آموزش هست، معنایش پشتیبانی‌های گوناگون هست؛ همه‌ی این‌ها مجموعاً یک محصولی دارد به نام توانایی عملیاتی؛ یعنی وقتی می‌گوییم توانایی عملیاتی، مراد همه‌ی این‌ها است - و [هم] توانایی معنوی، پیشرفت معنوی. پیشرفت معنوی هم فقط نماز جماعت و صلوات بلند و دعای ندبه و زیارت عاشورا نیست؛ این‌ها خوب است، این‌ها همه لازم است. این‌ها ابزار است، این‌ها وسیله است؛ وسیله است برای ارتباط، برای اتّصال. اگر این اتّصال حاصل شد، آن‌وقت انسان احساس قدرت می‌کند، احساس توانایی می‌کند؛ وَ مَن یتوکّل عَلی اللهِ فهوَ حسبهُ(۵) . قرآن نقل می‌کند که پیغمبران می‌گفتند به مخالفینشان: وَ ما لنا الاّ نتوکّلَ عَلی اللهِ وَ قد هَدانا سبلنا؛ چرا توکّل به خدا نکنیم؟ [درحالی‌که] خدا ما را راهنمایی کرده، راه را به ما نشان داده و می‌دانیم چه‌کار باید بکنیم. ما [هم] الان این‌جوری هستیم، و ما می‌دانیم باید چه‌کار بکنیم. به خدای متعال باید توکّل کرد، اعتماد کرد، اطاعت کرد، پرهیزکاری و تقوا و ورع را باید پیشه کرد. و آنچه را انجام می‌دهیم، برای خدا انجام بدهیم؛ یعنی آن حرکتی که انجام می‌دهیم، با این جهت‌گیری انجام بدهیم. وقتی این‌جور شد، آن‌وقت پیشرفت‌ها محسوس‌تر خواهد شد، بهتر خواهد شد.

این عرایض ما به شما برادران عزیز. ان‌شاءالله که خدا این‌ها را مؤثّر قرار بدهد در دل‌های نرم شما؛ نمی‌گوییم دل‌های سنگ شما(۶) ؛ دل‌هایتان الحمدلله دل‌های نرمی است. البته اثر هم گاهی می‌گذارد، یعنی اغلب اثر می‌گذارد، نه اینکه اثر [ندارد]. خب، حرف اثر دارد، منتها وقتی در دل شما اثر می‌گذارد بلافاصله بایستی عمل کنید؛ اگر عمل نکنید، آن تأثیر قلبی هم یواش یواش کم می‌شود. این‌جوری است که اگر چنانچه علم را، دانایی را، معرفت را با عمل همراه نکنیم، آن علم و دانایی هم به تدریج کم می‌شود.

والسلام‌علیکم‌ورحمه‌الله

 

پانوشت:

۱- جنبشی اسلامی از شاخه‌ی سنّی - صوفی که از هندوستان آغاز شد و در دوران معاصر به افغانستان و پاکستان نیز گسترش یافت.

۲- و جزای بدی، مانند آن، بدی است

۳- نه ستم می‌کنید و نه ستم می‌بینید.

۴- گزارش‌های دوره‌ای از عملکرد نیروهای مسلّح که توسط معاونت راهبردی و اشراف دفتر فرماندهی کلّ قوا تهیّه می‌شود.

۵- و هرکس بر خدا اعتماد کند، او برای وی بس است

۶- خنده‌ی معظّم‌له و حضّار

 

منبع: نرم افزار حدیث ولایت ۲

پیوند مرتبط: خبر دیدار در پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار امام خامنه‌ای