دیباچه منتشر نشده امام خامنه ای بر کتاب صحیفه امام خمینی - ۱۳۷۸/۰/۰
به مناسبت ۱۴ خرداد ماه، سالروز رحلت حضرت امام خمینی، «روشنی خورشید» متن دیباچه کتاب صحیفه امام خمینی که توسط حضرت امام خامنهای مرقوم شده است را منتشر میکند.
تاریخ: سال ۱۳۷۸
شرح:
بسماللهالرّحمنالرّحیم
اکنون که بار دیگر مجموعهی گرانبهایی از بیانات هدایتبخش و راهگشای معلم و مرشد و پیشوای بزرگ ما آمادهی انتشار میشود، بجاست که سخنی هر چند کوتاه و نارسا دربارهی آن شخصیت بیبدیل که مجدّد حیات اسلام در این دوران است، نگارش یابد.
در هر نقطهی جهان، هر گاه انسانی با دانش و خردمندی و اندیشهی بلند، یا با پرهیزکاری و پارسایی و ایمان استوار، یا با شهامت و دلیری و همت والا، یا با زیرکی و تیزبینی و پختگی سیاسی، قدم در میدان کاری بزرگ بگذارد و پایدار و صبور، هدف مقدّسی را دنبال کند، بیتردید کشور و ملت خود و گاه، بشریت را به افتخارات بزرگ و پیشرفتهای ماندگار خواهد رسانید. همهی کسانی که نامشان در فهرست نامآوران تاریخ قرار گرفته است به برخی از این ویژگیها آراسته بودهاند.
اما نامآور بزرگ دوران معاصر یعنی امام روحالله خمینی همهی این ویژگیها را با هم، آن هم در نصابی معمولاً دستنیافتنی و کمنظیر داشت. او دانشمندی پارسا، و خردمندی پرهیزکار، و حکیمی سیاستمدار، و مؤمنی نواندیش، و عارفی شجاع و هوشمند، و فرمانروایی عادل، و مجاهدی فداکار بود.
او فقیه، و اصولی، و فیلسوف، و عارف، و معلم اخلاق، و ادیب، و شاعر بود، برترین کرسی تدریس و فشردهترین و گرمترین مجمع علمی حوزه در طول سالیان دراز به او تعلّق داشت.
در او، خصلتهای برجستهی خداداد، درآمیخته با آنچه او خود از معارف قرآنی آموخته و دل و جانش را به آن زیور داده بود، شخصیت عظیم و جذاب و تأثیرگذاری پدید آورده بود که هر یک از چهرههای برجستهی یک قرن اخیر جهان -که قرن رجال بزرگ و مصلحان نام آور دینی و سیاسی و اجتماعی است- در برابر آن کمجاذبه و یکبُعدی و کوچک به نظر میآمدند.
کاری که او بدان همت گماشت و با ایمان و توکل و تدبیر و صبر خود بدان دست یافت، نیز به همان اندازه بزرگ و باورنکردنی و اعجابانگیز بود.
شخصیت ممتاز و درخشان او در همهی دورههای حیات سیاسیاش خیرهکننده و منحصربهفرد بود، هم در آن روزی که از جایگاه مرجعیت دینی در قم، رژیم وابسته و فاسد پهلوی و حامیان مداخلهگر امریکاییِ آن را با نهیب پیامبرانهی خود به مبارزه طلبید و ظلم و استبداد و زراندوزی و دینستیزی شاه و دستیارانش را دستخوش طوفان خشم ملت ساخت، و هم در آن هنگام که پس از مبارزهی فشرده و پُرمحنتِ پانزده ساله، توانست با جهاد عظیم ملت ایران، نظام اسلامی را بر سر کار آورد و رژیم خائن و فاسد و بیکفایت را ریشه کن سازد.
در همه حال، او همین قلهی ایمان و شجاعت و فداکاری را در کنار ژرفای حکمت و تدبیر و خردمندی، در وجود گرانبهای خود به نمایش نهاد.
او ایران را به درستی میشناخت: از سویی موقعیت حساس و تعیینکنندهی جغرافیایی و جغرافیای سیاسی آن، استعداد انباشتهی طبیعی و انسانی آن، دلبستگیها و هدفها و آرزوهای بزرگ آن، و از سویی تاریخ محنتبار صد و پنجاه سال اخیر آن، سلطهی بیگانگان و غارتگران بر آن، خیانت و فساد و خودکامگی خاندان پهلوی و هزار فامیل وابسته به آن، فقر و عقبماندگی علمی و صنعتی و اخلاقی تحمیل شده بر آن ... و برتر از همه، ملت بزرگ و ریشهدار و رشید و باایمان آن.
با وضع جهان و ملّتهای استعمارشده و دولتهای مستکبر و نسل جوان حیرتزده و تشنهی حقیقت، بهویژه وضع اسفبار کشورهای مسلمان و امت اسلامی نیز آشنا و به خاطر آن دردمند بود و مسألهی غمبار فلسطین روح باعظمت او را میآزرد.
احساس وظیفهی دینی، او را وارد میدان مبارزهای بزرگ و تاریخی کرد که هرگز بجز مردان استثنایی تاریخ در آن قدم ننهاده و بجز معدودی، از آن پیروز بیرون نیامدهاند.
او به نجات ایران از چنگال رژیم فاسدی که عقبماندگی و انحطاط و فقر اقتصادی و اخلاقی و علمی را بر آن تحمیل کرده بود میاندیشید و راه یگانهی آن را بازگشت به اسلام، و ایجاد نظام سیاسی اسلام در کشور، و حکومت ارزشهای الهی تشخیص داد.
با گشودن این راه، الگویی زنده در برابر امت اسلامی نهاد، و جریان تازهای در دنیای اسلام پدید آورد که احیاء دوبارهی هویت اسلامی در میان مسلمانان، اولین محصول مبارک آن بود.
مبارزهی خود را از قدم اول به کمک قشرهای وسیع مردم با نام خدا آغاز کرد، با آنان سخن گفت و ایمان و عقل و همت آنان را به یاری طلبید. هرگز به سراغ احزاب و گروههای مدعی نرفت و غالباً به انگیزههای آنان با چشم تردید نگریست و از بندوبستها و بدهبستانهای سیاسیِ آنان روی گردانید. با مردم همیشه صادقانه و دلسوزانه سخن گفت و چون معلمی بصیر و راهنمایی بَلَد، در مسیر طولانی مبارزه، عقل و حکمت و معرفت خود را در اختیار راهروان نهاد.
هنگامی که مبارزهی ملت ایران در میان ناباوری جهانیان به پیروزی رسید و ملت ایران یکپارچه رهبری و زمامداری او را به جان پذیرفت او با رفتار و منش خود، بزرگترین تحوّل را در تاریخ سیاسی این کشور پدید آورد؛ یعنی «سلطنت» را که حکومت مستبدانهی ستمگران و دنیاخواران بود به «امامت» که نهاد حکومت خدایی و مردمیِ بندگان خدا است تبدیل کرد. اقتدار و صلابت خود را با عدل و دادگری مزیّن کرد، و تفوقِ همهکَسپذیرِ خود را با عبودیت و خاکساری منوّر ساخت، و تمکّن و برخورداری را با زهد و پارسایی درمان کرد. راه خدا و بندگی خدا را لحظهای رها نکرد و چون بار امانتی سنگین بر دوش داشت مراقبتِ روح خود را مضاعف ساخت. سخنِ از دل برخاسته و دلِ ذاکر و خاشع، و رفتارِ از دین الهام گرفتهی او، چشمهی جوشانی از معرفت و حکمت و تدبیر الهی را بر فکر و ذهن ملّت ایران که عاشق صفا و معنویت او بودند، جاری ساخت و دولتمردان و مسئولان و آحاد مردم را برای مواجهه با انبوه دشمنیها و دسیسهها و حلّ کوه مشکلاتِ تحمیلی آماده و مجهّز کرد.
دوران ده سالهی حیات مبارک امام بزرگوار، دوران پیدایش نظام سیاسی اسلام و احیاء هویت اسلامی در مسلمانان جهان و افراشته شدن پرچم اسلام در کشور ما است. دوران استقلال و آزادی ایران و عزّت و غرور ملّی و خیزش بیسابقهی ملت به سوی تعالی و ترقی است. دوران شور انقلابی و شعور سیاسی و حرکت برای حفظ کشور و سازندگی آن است. دوران سربلندیِ ایران در عرصهی جهان و تأثیرگذاری بر حوادثِ بینالمللی است. دوران آغاز راهی نو در تاریخ کشور ما است. با ادامهی آن، ایران اسلامی به تعالی مادّی و معنوی دست خواهد یافت.
امام حکیم و خردمند، این راه را با نشانههایی مشخص کرده است و آن را در دهها مناسبت و در ضمن صدها رهنمود راهگشا خطاب به مسئولان کشور و همهی ملت ایران، به روشنی نمایانده است.
این نشانهها و رهنمودها امروز نیز به همان اندازه ارزشمند و متین و راهگشا است و دولت و ملت ایران برای عبور از مسیر پرفرازونشیب خویش به سوی رستگاری و پیشرفت مادی و معنوی بدان نیازمندند.
مجموعهای از آن سخنان حکمت آموز که درعینحال، مشخص کنندهی تاریخ انقلاب اسلامی خصوصاً دوران ده سالهی پس از انقلاب و حال و هوای عمومی کشور در آن دوران است، به مناسبت صدمین سال ولادت آن مرد یگانهی تاریخ، و در سالی که به نام پُرافتخار او زینت یافته است، منتشر میشود، به امید آنکه همگان از آن بهرهمند شوند.
با درود فراوان به روح بلند او، و شوق و سلام به آستان حضرت بقیهالله ارواحنافداه.
سید علی خامنهای