بیانات منتشر نشده امام خامنه ای در جمع خانواده هاى شهدا، جانبازان و آزادگان - ۱۳۸۰/۱۱/۲

«روشنی خورشید» متن بیانات حضرت امام خامنه‌ای در دیدار با خانواده شهدا را منتشر می‌کند.

تاریخ: ۲ بهمن ۱۳۸۰

شرح:

بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم

فضای جلسه‌ی پر شور و صمیمی ما به عطر شهادت و ایثار معطر است. یقینا در میان ملت عظیم‌الشّأن ایران که دارای این همه افتخارات بزرگ تاریخی است، اگر بخواهیم از جهت معیارهای انسانی که همه‌ی انسان‌ها آن‌ها را معتبر و محترم می‌شمارند، جماعتی را برجسته‌تر و سرافرازتر از دیگران معرفی کنیم، این جماعت عبارتند از شهیدان، ایثارگران و فداکاران؛ یعنی کسانی که هستی خود را در خدمت آرمان‌های ملت و آرزوهای بزرگ انسان‌های زمان خود می‌گذارند و حاضر می‌شوند از جان و از همه‌ی زیبایی‌هایی که انسان به برکت حیات خود از آن برخوردار است، بگذرند تا ملتشان، زمانشان و تاریخشان بتواند به خواسته‌ها و آرزوهای بزرگ خود دست پیدا کند و از رنج‌ها و ضعف‌ها و ذلت‌ها و بدبختی‌ها رها شود. عظمت شهدا چیزی نیست که فقط ما به عنوان یک جمع مسلمان و انقلابی در مقابل آن سر تعظیم فرود بیاوریم؛ هر انسان باانصاف و بابصیرتی باید در مقابل این عظمت، احساس خضوع کند. شهید، آن کسی است که جان و هستی خود را در راه عالی‌ترین آرمان‌ها و آرزوهای بزرگ مردم خود فدا کرده است. جانبازان و آزادگان و مفقودان و خانواده‌هایی که این عزیزان را پرورش داده اند، همه در همین صف پُرافتخار قرار دارند. آن پدر و مادر یا همسر و فرزند و برادر و خواهری که فداکاری عزیز خود را با صبر و بزرگواری تحمل می‌کند، او هم از ارزش بسیار والایی برخوردار است.

ما نمی‌خواهیم با الفاظ و کلمات، حقیقت به این روشنی و درخشندگی را بیان کنیم؛ الفاظ و کلمات کوچک‌تر از آن هستند که بتوانند مقام والای شهیدان و ایثارگران را آن چنان که هست، بیان کنند. خدای متعال در آیات قرآن از فداکاران راهش آن چنان توصیفی می‌کند که ما حتی از درک حقیقت بیان الهی و عظمتی که تصویر می‌کند، عاجزیم. این اتفاق در زمان ما افتاد. ما نام شهید را در تاریخ و در کتاب‌ها می‌خواندیم؛ ما داستان شهیدان و خانواده‌های آن‌ها را در آثار گذشتگان می‌دیدیم؛ اما زمان ما این توفیق را به مردم این دوره بخشید تا بتوانند این عظمت‌ها را به چشم ببینند.

مردم ایران عزت خود را مدیون شهیدانند. اگر این کشور و این ملت، امروز در میان ملّت‌های مسلمان از عظمت برخوردار است که هست و اگر مشعل پرفروغی که امروز در دست ملت و حکومت و نظام جمهوری اسلامی است و مدّ نگاه مسلمانان و افق‌های مقابل چشم امت اسلامی را روشن کرده است که کرده است این به برکت خون شهیدان و فداکاری فداکاران و صبر خانواده‌های شهداست.

هیچ ملتی بدون فداکاری و مجاهدت نمی‌تواند از بندهای اسارت نجات پیدا کند. با تن‌پروری، با دل سپردن به جلوه‌های راحت و عیش زندگی و با گریختن از میدان‌های خطر، هیچ ملتی به سربلندی دست پیدا نمی‌کند.

اگر شما به همه‌ی ملت‌هایی که امروز از امتیازی برخوردارند، نگاه کنید، خواهید دید که در برهه‌ای از تاریخ خودشان، فداکاری‌ها و جانفشانی‌ها و کارهای عظیم و صبرهای بزرگی کرده‌اند؛ و امروز بازماندگان و اعقاب آن‌ها دارند نتایج و میوه‌های آن را می‌چینند.

ملت ایران در تاریخ اخیر خود -صد سال و صد و پنجاه سال اخیر، قبل از پیروزی انقلاب اسلامی- از یک طرف مورد ظلم و فشار و تعدی و دخالت و اعمال نفوذ قدرت‌های سیاسی و اقتصادی دنیا بود؛ از یک طرف برای این که صدای این ملت در نیاید، برای این که مقاومت این ملت درهم بشکند، و برای این که دستی از آستین بیرون نیاورند، به وسیله‌ی عوامل فرهنگی مخرب همان قدرتمندان سیاسی و اقتصادی، روح خمودگی و میل به ابتذال و شهوترانی را در ملت ترویج می‌کردند؛ بدترین سرنوشت برای یک ملت همین است. از یک طرف قدرت‌های بزرگ بیایند تمام سررشته‌های سیاست و اقتصاد و همه‌ی مراکز حیاتی و منابع ثروت ملی را در یک کشور در دست خودشان بگیرند؛ از طرف دیگر کاری کنند که آن ملت، جوانش سرگرم عیش و نوش و لذت و اعتیاد باشد؛ زنش یک طور، مردش یک طور؛ عدّه‌ای در فکر زندگی، عدّه‌ای در فکر شهوترانی، عدّه‌ای در غم نان و در تلاش معاش؛ و اصلا فرصت پیدا نکنند حق خودشان را مطالبه کنند؛ این وضعیتی است که در صد سال اخیر قبل از انقلاب به تدریج در ایران به وجود آمد و روزبه‌روز گسترش پیدا کرد.

انقلاب اسلامی آمد و آن سررشته‌های نفوذ و دخالت و آن دام‌هایی را که مراکز حیاتی ملت ایران در پیچ و خم آن‌ها اسیر شده بود، برید و گسست و دست بیگانه‌ها را قطع کرد؛ اما این کار را چگونه کرد؟ چه کسی می‌توانست با عظمت و قدرت و اراده و ایمان خود در مقابل دشمنانی که دهه‌های متوالی این مملکت را زیر فشار اقتصادی و فرهنگی و سیاسی خودشان گرفته بودند، بایستد و مقاومت کند و آن‌ها را از کشور بیرون نماید؛ بعد هم در مقابل اخلالگری و توطئه و انواع و اقسام زمینه‌سازی آن‌ها برای از پا انداختن مقاومت مردم قهرمانانه بایستد و توطئه‌ها را خنثی کند؟ این عظمت متعلق به چه کسی بود؟ من عرض می‌کنم، این عظمت متعلق به ملت ایران بود؛ آن هم به برکت ایمانش. این ملت، هم توانست با ایمان و اراده‌ی قاطع و نافذش دشمن را از خانه‌ی خود بیرون کند؛ هم بعد از آن که بنای شامخ و استوار جمهوری اسلامی یعنی بنای استقلال و آزادی و نظام اسلامی را بر سر پا کرد، توانست از آن دفاع کند. این دفاع و ایستادگی، آسان نبود.

برای این که یک ملت بتواند ایستادگی کند، مجاهدت لازم است؛ برای این که این مجاهدت بتواند جلوی دشمن را بگیرد، فداکاری لازم است. در میان فداکاران، آن‌هایی که از همه خالص‌تر و پاکبازتر و شجاع‌تر و سرافرازتر بودند، چه کسانی بودند؟ همین جوانانی که شما جمع حاضر، مجموعه‌ای از پاک‌ترین آن‌ها را از دامان و درون خانواده‌ی خودتان به جبهه‌ی دفاع از این ارزش‌های والا فرستادید؛ یعنی شهیدان. جانبازان هم مثل شهیدانند. جانباز و آزاده هم تا همان جایی که شهید رفت، رفت؛ «فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر» . در آن جایگاه نشان دادن ایستادگی و مقاومت ناشی از ایمان خالص و ناب، آن یکی به شهادت رسید؛ آن یکی جانباز شد؛ آن یکی اسیر شد؛ آن یکی هنوز مفقود است؛ این‌ها ایثارگران هستند.

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی اگر این جهادها و این ایستادگی‌ها نبود؛ اگر این فداکاری‌هایی که فرزندان و پدران شما یعنی شهیدان عزیز از خود نشان دادند، نبود؛ دشمن با پنجه‌ی خونین‌تر و مشت آهنین‌تر برمی‌گشت و همان دست‌هایی که یک روز رضاخان و یک روز محمدرضا پهلوی را در این کشور بر سر کار آوردند تا به همه‌ی ثروت‌های مادی و معنوی این ملت چوب حراج بزنند، هنوز در کار بودند. جنگ را آن‌ها راه انداختند؛ پشتیبانی از عراق را همان‌ها کردند؛ بمب شیمیایی را همان‌ها دادند؛ موشک‌های دوربرد را برای زدن شهرهای مختلف کشور همان‌ها به عراق دادند؛ برای این که بتوانند مقاومت ملت ایران را درهم بشکنند، اما ایمان و بصیرت و بینایی ملت ایران و مجاهدت برجسته‌ترین فرزندان این کشور یعنی جوانان و جانبازان و آزادگان و ایثارگران شما نگذاشت. این که من همیشه تکرار می‌کنم که ملت ایران در تاریخ آینده‌ی خود همواره مدیون شهدا و خانواده‌ی شهداست، به خاطر این است.

پدران و مادران و همسران و فرزندان و بازماندگان و نزدیکان شهدا در صف پشت سر شهدا قرار دارند. آن‌ها در خاکریز اولند، این‌ها پشت سر آن‌ها در خاکریز بعدی قرار دارند. اگر پدر و مادرها بی‌تابی و بی‌صبری و اظهار پشیمانی می‌کردند؛ اگر همسران جوانی که شوهران فداکار و جوانمردشان به میدان‌های نبرد رفته بودند، به بهانه‌ی داشتن فرزندان خرد، زبان شِکوه باز می‌کردند، باب شهادت و مجاهدت بسته می‌شد. شما به گردن این انقلاب و این کشور و این ملت و تاریخ ما حق دارید.

آنچه که فریاد مخلصانه‌ی انسان‌های دلسوز را در این زمان و در هر زمان دیگر بلند می‌کند، این است که کسانی بخواهند نتیجه‌ی آن همه زحمات را بر باد دهند؛ کسانی بخواهند همان دشمنی را که ملت ایران با دادن این همه شهید و با فدا کردن این همه جوان از سر منافع مادی و معنوی خود راند و بیرون کرد، دوباره بر گردانند. چرا امروز صهیونیست‌ها و کمپانی‌های غارتگر جهانی و سیاست‌هایی که این کمپانی‌ها به وجود می‌آورند و هزاران وسیله‌ی تبلیغاتی در دنیا، علیه این ملت و این انقلاب و این نظام دارند توطئه می‌کنند؟ انگیزه‌ی آن‌ها چیست؟ امروز ملت ایران راهی را در دنیا باز کرده است که همه‌ی قدرت قدرتمندان بین‌المللی و استکبار جهانی نمی‌تواند مانع از پیمودن آن راه توسط انسان‌ها شود. امروز در همه‌ی مراکزی که قدرت ستمگر و ظالم و متجاوز امریکا بر منافع آن‌ها چنگ انداخته در کشورهایی که من نمی‌خواهم اسم آن‌ها را بیاورم؛ چه در آسیا، چه در آفریقا، چه در امریکای لاتین، چه در هر نقطه‌ی دنیا، مراکزی که امریکایی‌ها و غارتگران بین‌المللی که اداره کننده‌ی سیاست دولت امریکا هستند، در آن‌جا برای خودشان جای پا گذاشته اند و آن کشور را خانه‌ی خودشان می‌دانند، ملّت‌های همان کشورها امروز علیه امریکا شعار می‌دهند و کار را بر آن‌ها دشوار کرده اند. این الگو در دنیا وجود نداشت؛ این الگو را ملت ایران و انقلاب ایران به مردم دنیا یاد داد. ملّت‌های مسلمان سرگشته و حیران بودند و رنج می‌بردند؛ اما نمی‌دانستند راه علاج چیست؛ این راه علاج را ملت ایران به آن‌ها یاد داد.

البته استکبار هم تجربه پیدا کرد. برای این که انقلاب اسلامی در دیگر کشورهای اسلامی تکرار نشود، دارند پیشگیری‌هایی می‌کنند؛ اما نمی‌توانند ادامه بدهند؛ چون راه باز شده است. البته تبلیغات جهانی در دست آن‌هاست؛ شبکه‌های رادیویی و تلویزیونی و روزنامه‌ها و مطبوعات فراوان در اختیار آن‌هاست؛ سعی می‌کنند این‌طور وانمود کنند که افکار عمومی دنیای اسلام پذیرنده‌ی این تفکر نیست؛ لیکن دروغ می‌گویند؛ ما داریم از نزدیک می‌بینیم که ملّت‌ها دلشان به عشق اسلام، همان اسلامی که این انقلاب و این نظام را به وجود آورد، می‌تپد.

ملت ایران در چشم‌ها بزرگ و عزیز است. این که شما می‌بینید دولتمردان ما از اول انقلاب تا امروز به هرکدام از کشورهای اسلامی که می‌روند، مردم آن کشورها به‌طور غیر متعارف از آن‌ها استقبال می‌کنند، به خاطر این است. در کجای دنیا معمول است که رئیس‌جمهوری وارد کشوری بشود، ملت آن کشور میزبان از او مثل یک قهرمان ملی خودشان استقبال کنند؟ این در هیچ جای دنیا اتفاق نمی‌افتد؛ اما برای مسئولان کشور ما بارها و بارها در نقاط مختلف چه در آفریقا، چه در آسیا اتفاق افتاده است. در کجای دنیا ممکن است مشاهده کنیم که در کشوری پرچم کشور دیگر به عنوان یک نماد مقدس شناخته شود و نام رهبران و بزرگان یک کشور دیگر مورد ستایش مردم قرار گیرد؟ هیچ جای دنیا چنین چیزی معمول نیست. شما امروز نگاه کنید؛ در لبنان و در بسیاری از کشورهای اسلامی دیگر، نام و یاد امام بزرگوارمان مثل یک خاطره‌ی شیرین و مثل چیزی که متعلق به خود آن‌هاست، در دل‌های آن‌ها قرار دارد. معنای این‌ها این است که انقلاب اسلامی شما مردم و اقدام بزرگی که ملت ایران کرد، به کوری چشم همه‌ی آن‌هایی که نمی‌توانستند ببینند، به کوری چشم امریکا و صهیونیست‌ها و سرمایه‌سالاران و کمپانی‌های غارتگر جهانی و به کوری چشم آن سیاستمدارانی که حاضر نیستند نام ایران و اسلام را بشنوند برای امت اسلامی در هر نقطه‌ی دنیا الگو و سرمشق شده است.

امروز هر کس که در این کشور سعی کند شعارهای اسلامی و انقلابی را کمرنگ کند؛ هر کس که سعی کند راه پُرافتخار ملت ایران در دوران انقلاب تا امروز را، راه جهاد و مبارزه‌ی در راه خدا و راه امام را مورد ایراد و مناقشه قرار دهد؛ هرکس سعی کند خواسته‌های دشمنان و متجاوزان به ملت ایران را در قالب شعارهای گوناگون، دوباره به فضای فکری این کشور برگرداند، به این ملت خیانت کرده است؛ این به معنای پایمال کردن خون شهیدان و نادیده گرفتن رنج خانواده‌های آن‌ها و جانبازان و لحظه‌های پُردرد اسیران جنگ تحمیلی است؛ این به معنای ارتجاع و بازگشت است؛ این نوآوری نیست.

البته ملت ایران ایستاده اند. یک روز ملت ایران با فرزندان شما، با همین شهیدان والامقام توانست عظمت و ایستادگی خودش را ثابت کند. ملت ایران عقیم نیست؛ ملت ایران بالنده و پیشرونده است. امروز هم در میدان مجاهدت در راه آرمان‌های اسلامی و در مقابله‌ی با دشمنی دشمنان این کشور، اگر لازم باشد، میلیون‌ها جوان مؤمن و بااخلاص، با همه‌ی شور و حرارت ایمانی خودشان، مثل کوه ایستاده اند.

البته مسئولان کشور باید این ایمان مخلصانه را در مردم قدر بدانند. هر مسئولی که بیشتر به این ملت خدمت کند، به راه شهیدان بیشتر خدمت کرده است. هر مدیری که با سلامت و پاکدامنی و اخلاص و جد و جهد، در راه اصلاح امور مردم، سازندگی این کشور، برطرف کردن مشکلات و باز کردن گره‌های زندگی مردم تلاش کند، در راه شهدا تلاش کرده است. هر کس در این راه اخلال کند، در خلاف جهت راه شهیدان قدم برداشته است. مسئولان کشور، مسئولند. آن کسانی که بار مسئولیت را در این کشور بر دوش می‌کشند، باید بدانند که در مقابل یکایک خانواده‌های شهدا و کسانی که در راه خدا مجاهدت کرده اند، مسئولیت دارند.

در این کشور، انگیزه‌های آحاد این ملت و ایمان عمیقی که در دل‌های یکایک این مردم وجود دارد، فضای این کشور را به گونه‌ای کرده است که همه‌ی مردم با بصیرت دینی و سیاسی به مسائل نگاه می‌کنند؛ و من توصیه می‌کنم که مردم این بصیرت را در خودشان حفظ و روزبه‌روز آن را بیشتر کنند. آنچه برای هر ملتی خطر است، این است که حوادث را نشناسد و بصیرت خود را از دست بدهد. بصیرت و بینایی برای خواص و عامه‌ی مردم، برای پیرو جوان، و برای عالم و جاهل، یک امر ضروری و لازم است. اگر بصیرت نبود، ممکن است کسی سواد و معلومات زیادی هم داشته باشد، اما در چاه بیفتد. نداشتن بصیرت، مثل چشم بسته راه رفتن است. بصیرت یکایک ملت ایران که در جای خود یک امر استثنایی است موجب شده که امروز دشمن برای مردم شناخته شده باشد. اگر کسانی بخواهند راهی را بروند که به تسلط دوباره‌ی دشمن بر این کشور منتهی می‌شود، ملت ایران آن‌ها را در صف دشمنان خواهد شمرد؛ همه‌ی ما باید این را به یاد داشته باشیم.

یک توصیه هم به خانواده‌های عزیز شهیدان بکنم. ستایش و تعریف و تمجید شما برای هر کس مایه‌ی افتخار است. من هم افتخار می‌کنم که به خانواده‌ی شهیدان اظهار ارادت کنم؛ این در جای خود محفوظ؛ اما مسئولیت شما هم سنگین است. شما بیش از دیگران باید راه شهدا را پاس بدارید. فرزندان عزیز شهدای عالیقدر ما باید بدانند که پدران آن‌ها در راه استقلال این کشور، در راه آزادگی این ملت، در راه حاکمیت اسلام و پیاده شدن آرمان‌های اسلامی در این کشور به شهادت رسیدند؛ آن‌ها هم باید همین راه را ادامه دهند. اگر آرمان‌ها و آرزوهای بزرگ اسلام برای انسانیت جامه‌ی عمل بپوشد، در زندگی بشر هیچ نقطه‌ی رنج و تاریکی وجود نخواهد داشت.

از خداوند متعال می‌خواهیم که روزبه‌روز مقام عالی شهیدان را متعالی‌تر کند و به شما خانواده‌های مکرم شهیدان و بازماندگان آن عزیزان، توفیق پیروی از آن راه را عنایت کند و همه‌ی آحاد ملت ایران و بخصوص مسئولان را بیش از پیش قدرشناس خانواده‌های معظم شهیدان قرار دهد.

والسلام‌علیکم‌ورحمه‌الله‌وبرکاته

 

منبع: پایگاه اطلاع رسانی حوزه